Iedere dag worden er in Nederland ruim 45.000 varkens geslacht. Sterven in het slachthuis gaat áltijd gepaard met dierenleed, zelfs als alles volgens de dierenwelzijnsregels verloopt.
Gruwelijk einde
De laatste uren van hun leven zijn varkens doodsbang. Het slachthuis is een angstaanjagende omgeving, vol onbekende geuren en het geluid van gillende soortgenoten. Na aankomst bij het slachthuis worden de dieren hardhandig opgejaagd naar de plek waar ze worden bedwelmd. Als ze bewusteloos zijn, worden de varkens ondersteboven opgehangen aan haken. Hun keel wordt doorgesneden zodat ze doodbloeden. De dode varkens worden direct ondergedompeld in een bak met gloeiendheet water (om haren en vuil van de huid makkelijker te verwijderen).
Te vaak gaat er een hoop mis in Nederlandse slachthuizen. Varkens worden geschopt en geslagen, zijn nog bij bewustzijn als hun keel wordt doorgesneden of komen levend in de broeibak terecht, waar ze in het hete water verdrinken.
Doden van jonge dieren
Varkens kunnen wel 12 jaar oud worden. Deze leeftijd haalt geen enkel varken in de vee-industrie. De meesten zijn pas zes maanden oud als ze worden gedood. Zelfs de moedervarkens die het slopende bestaan in de varkenshouderij niet meer volhouden, zijn gemiddeld pas 2,5 jaar oud als ze naar de slacht worden gestuurd.
