In de varkenshouderij worden groepen varkens regelmatig gemengd of samengevoegd. Zo worden biggen uit verschillende tomen regelmatig op gewicht gesorteerd en samengevoegd zodat er een uniforme groep ontstaat. Ook worden zeugen na het dekken aan de groepsstal toegevoegd.
In natuurlijke omstandigheden leven varkens in familiegroepen met een duidelijke hiërarchie. Vreemde varkens worden niet getolereerd. De introductie van nieuwe varkens in een koppel, of het hergroeperen van koppels, levert dan ook altijd onrust, stress en vaak gevechten en verwondingen op. De hiërarchie moet immers opnieuw worden bepaald. Doordat er in de kale varkenshokken onvoldoende vluchtmogelijkheden zijn, kunnen de dieren flinke verwondingen oplopen. Wageningse onderzoekers stellen dat bij het mengen bij 10 tot 20% van de dieren ernstig en chronisch ongerief wordt veroorzaakt. Op de schaal van ongerief krijgt dit probleem dan ook de hoogst mogelijke score.
Stro kan zorgen voor afleiding waardoor de het samenvoegen of toevoegen van varkens iets rustiger verloopt. In de praktijk wordt stro echter weinig toegepast, omdat het geld en tijd kost en de roosters erdoor verstopt kunnen raken. De problemen met agressie worden ook verergerd door gebrek aan ruimte en schuilplekken.