Bij een natuurlijke paring zal een beer de zeug verleiden door om haar heen te lopen, met zijn neus in haar flanken te porren en speciale geluidjes te maken.
Kunstmatige inseminatie
In de reguliere varkenshouderij wordt het overgrote deel van de zeugen kunstmatig geïnsemineerd. Er vindt dus vaak geen natuurlijke bevruchting meer plaats. Wel wordt er vaak één of meerdere volwassen mannelijke varkens (beren) ingezet -de zogenaamde zoekberen - om de berigheid bij zeugen op te wekken en te herkennen. Deze beer wandelt smakkend, kwijlend en geluiden makend langs de rijen vastgezette zeugen.
Kans op baarmoederontsteking
Wanneer zeugen vruchtbaar zijn, zullen ze verstijven en blijven staan (sta-reflex tonen). Dit gedrag is voor de boer een signaal dat de zeug geïnsemineerd kan worden. Deze zeug wordt vervolgens door een medewerker van de varkenshouderij kunstmatig geïnsemineerd. Hierbij wordt een lange pipet met sperma bij de zeug naar binnen gebracht. Als de vulva van de zeug vies is, kunnen bacteriën naar binnen gebracht worden en kan baarmoederontsteking ontstaan. Ook kan kunstmatige inseminatie leiden tot inwendige- of uitwendige verwondingen.
Dat varkens niet op een natuurlijke manier mogen paren, oftewel seks mogen hebben, noemde Youp van ’t Hek als ambassadeur van Varkens in Nood, de grootste misstand in de varkenshouderij.