De hokken van zoekberen zijn meestal meer vervuild met poep en urine dan de hokken van vleesvarkens of zeugen. In combinatie met de harde en gladde vloeren krijgen zoekberen daardoor vaker last van pijnlijke poot- en klauwproblemen. Ook groeien de klauwen geregeld te lang door omdat ze onvoldoende slijten. Het doorgroeien van de klauwen is zeer pijnlijk. Door deze aandoeningen wordt naar schatting zo’n 25% van de beren uiteindelijk kreupel, waardoor ze hun “taak” minder goed kunnen uitvoeren. De vloer van het hok bestaat voor het grootste gedeelte uit dicht beton; het overige deel bestaat uit een rooster waardoor de ontlasting in de mestkelder valt. De vloer is hooguit bedekt met een laagje strooisel (zaagsel). Stro is vrijwel nooit aanwezig.