Mensen die ons al langer volgen kunnen het zich wellicht nog herinneren. In de zomer van 2016 vroegen we aandacht voor Hector. Dit gezellige hangbuikzwijn woonde op zorgboerderij De Judithhoeve, maar de instelling ging failliet en alle dieren moesten het veld ruimen. Alle andere dieren waren al ondergebracht, maar niemand wilde Hector. De curator zag geen andere uitweg dan euthanasie. Hoe is Hector met dank aan dierenvrienden tóch gered?
Hoe het verhaal van Hector begon
In 2010 wordt Hector cadeau gegeven aan de nieuwe prins Carnaval. Maar wat doe je na de carnaval met een hangbuikzwijn? Na enig zoeken weet de nieuwe prins het biggetje onder te brengen bij zorgboerderij De Judithhoeve in Losser.
Illegaal varken
Het vervoer blijkt problematisch: de Raad heeft een ongeregistreerd biggetje cadeau gegeven, en die mogen niet op transport. Bij overtreding kan een vervoerder zijn vergunning kwijtraken. Niemand wil dat riskeren. Uiteindelijk wordt het biggetje illegaal opgehaald door medewerkers van De Judithhoeve.
Achterin een Jeep, in een badkuip vol met stro, gaat het angstige dier op weg naar zijn nieuwe thuis. Daar krijgt het biggetje de naam Hector, en hij groeit op tot een gezellig hangbuikzwijn.
Wie wil Hector?
In 2016 slaat het noodlot toe; De Judithhoeve gaat failliet en de dieren moet verhuizen. Vrijwel alle dieren vinden spoedig een opvang, maar niemand wil zijn handen branden aan een illegaal varken. Het schattige biggetje is inmiddels uitgegroeid tot een hangbuikzwijn van formaat. Je kan hem niet meer vervoeren met een Jeep en een badkuip.
Omdat niemand Hector wil ophalen ziet de curator zich genoodzaakt om het varken te laten inslapen. Een oud-medewerkster van de Judithhoeve luidt de noodklok en vraagt of wij iets konden doen voor dit varken in nood.
Reddingsactie Varkens in Nood
Varkens in Nood strijdt normaal voor het lot van de miljoenen varkens in de vee-industrie, maar voor Hector maken we graag een uitzondering. We starten een reddingsactie en doen een oproep aan de media. Met succes! Het treurige lot van Hector haalt het Hart van Nederland en al snel gloort er hoop aan de horizon.
Hector wordt opgehaald door Dick en Heidi van dierentehuis en hobbyboerderij Erve Knots.
NVV en NVWA slaan toe
Eind goed, al goed zou je denken! Maar nee, de Nederlandse Vakbond voor Varkenshouders (NVV) grijpt de gelegenheid aan om de NVWA te wijzen op het illegale transport van de ongeregistreerde Hector. Een belachelijk aanklacht. Hector gaat van een zorgboerderij naar een dierentehuis, en komt nergens in aanraking met consumptievarkens. Desondanks krijgen Dick en Heidi toch een proces verbaal en een boete voor hun goede daad.
Verrassend dat de NVWA hier tijd voor heeft. Voor onze handhavingsverzoeken naar aanleiding van echte misstanden is de organisatie meestal te druk. Eveneens verbazend dat de NVV ineens zo bezorgd is over het strikt handhaven van regels. Als ze net zo streng zouden zijn voor hun eigen leden, dan hadden veel varkens een aanzienlijk beter leven!
Het goede leven bij Erve Knots
Bij Dick en Heidi krijgt Hector de liefde en aandacht die hij nodig heeft. Het zorgenkindje gaat meteen op dieet. Zijn buik sleept over de grond en dat is zelfs voor een hangbuikzwijn teveel van het goede. Een halfjaar later volgt een operatie van vier uur om zijn buik weer strak te trekken. Ook zijn hoeven zijn ernstig vergroeid. Pas na vier operaties kan Hector weer een beetje normaal rondscharrelen.
Ondanks alles verliest Hector nooit zijn humeur. Het vrolijke varken beleeft een paar gouden jaren met zijn onafscheidelijke varkensvrienden Vrouw Holle en Ollie.
Het einde
Begin dit jaar slaat het noodlot toe. Hector eet dan al een paar dagen weinig tot niets en dat is geen goed teken voor een varken. De haastig opgetrommelde dierenarts ontdekt een flinke tumor in zijn buik. Het komt niet meer goed met Hector, twee weken later maakt de dierenarts een einde aan zijn lijden.Hector overlijdt op zijn favoriete plek; in het stro tussen Vrouw Holle en Ollie. Hij wordt nog dagelijks gemist op Erve Knots.
Wij zijn dankbaar dat Hector in goede handen nog een aantal mooie jaren heeft meegemaakt.
Frederieke Schouten
Als veearts werkte ik 7 jaar lang tussen de varkens in de intensieve veehouderij. Ik werd daar dagelijks geconfronteerd met misstanden en schrijnend dierenleed. Toen ik inzag dat ik als veearts te weinig kon doen voor de varkens maakte ik de overstap naar Varkens in Nood. Nu ben ik directeur van dierenrechtenorganisaties Varkens in Nood en Dier&Recht en probeer ik als actievoerder het welzijn van miljoenen varkens in Nederland te verbeteren.