Een big weegt bij geboorte een pondje. Hooguit. Het is onvoorstelbaar dat zij binnen negen maanden ruim honderd kilo wegen. In de bio industrie zijn zij met zes maanden al op dit gewicht. Maar daar gelden andere wetten. Ander voer, andere rassen en andere leefomstandigheden. Leefomstandigheden. Dat woord roept op dat daar in de anonimiteit van de intensieve varkenshouderij geleefd wordt. Fysiologisch gezien wel: de varkens ademen, eten en groeien. Qua welbevinden is het natuurlijk volstrekt onleefbaar. De tegenhanger van leven is de dood. Ook op Frank en Frij is dat realiteit. Gelukkig niet van alledag.
Ook hier sterft er wel eens een varken aan een ziekte of gebrek. Daar wind ik geen doekjes om.
Hij was al een tijdje niet in orde. Zonderde zich af van de groep. Het teken dat een varken ziek is. Normaal gesproken zijn het sociale dieren bij uitstek. Kruipen echt helemaal tegenelkaar aan in het binnenverblijf. Hij deed dat niet meer. Vermagerde en kwam nauwelijks nog buiten.
Natuurlijk heb ik hem met medicijnen behandeld. Drie dagen een kuur met een brede werking. Langzaam is toch het leven uit hem gevloeid. Ik zag het toen ik s avonds ging voeren meteen. De kop scheef en een levenloze uitdrukking in de ogen. Tja, hij is dood. Niet onverwachts, maar toch heel vervelend.
Praktisch gezien ook vervelend. Hij zou volgende week een half jaar zijn en dus ongeveer zestig kilo wegen. Hoe krijg ik hem weg uit de stal? Even optillen is er niet bij. Want zestig kilo dood gewicht lijkt dubbel zo zwaar. Als boerin ben ik best sterk, maar dat is te.
Hij krijgt een oneerbiedige, maar praktische uitgeleide. Het is vervelend, dat klopt. Het ziet er echt naar uit. Maar ik wist niet hoe ik het anders moest doen. Een touw aan zijn voorpoten, net boven het hoefgewricht en het ander einde van het touw aan de sterke quad. Want uit de stal slepen is niet het enige. Ik moet het lijk aan de openbare weg leggen, zodat de kadaverdienst hem op kan halen en die mogen niet op boerenerf komen. Dat is de wet. Begrijp ik wel. Een vrachtwagen vol kadavers is ziekte en dood bij huis halen. En dus bacteriën en virussen. Nee dank je.
De quad en ik hebben het stoffelijk overschot aan de weg gelegd met een doek erover. Dat afdekken is verplicht. De dood is niet iets om voorbijgangers mee te confronteren is de motivatie van de regelgeving daarachter. Ik houd mij even niet aan die regel. Voor jullie als voorbijgangers van dit blog is dit ook een kant van het houden van varkens.
Diana Saaman
Natuurlijke varkenshouderij Frank en Frij