Nederlandse biggen die bestemd zijn voor de export, worden nog steeds gecastreerd. Castratie is een wrede en pijnlijke ingreep, die alleen wordt uitgevoerd omdat vlees van gecastreerde varkens in het buitenland beter verkoopt. De minister van Landbouw belooft al jaren om een einde te maken aan deze misstand, maar er verandert niets. Varkens verdienen een minister die wél voor ze opkomt!
Weegt exportbelang zwaarder dan dierenleed?
Jaarlijks worden in Nederland ongeveer zes miljoen biggen gecastreerd. Castratie is een traumatische operatie. De biggen schreeuwen het uit van de pijn en vertonen dagen na de ingreep nog tekenen van ongemak. De dieren lijden ernstig voor een economisch belang: de gecastreerde biggen zijn allemaal bestemd voor de buitenlandse markt en niet-gecastreerde mannelijke varkens worden in het buitenland maar moeilijk verkocht.
Het vlees van beertjes (mannetjesbiggen) kan namelijk soms stinken bij het bakken. In sommige landen is men daar heel huiverig voor. Idioot en achterhaald, want een simpele test na de slacht voorkomt dat vlees met zogenaamde berengeur in de schappen belandt. Castratie is dus echt al lang niet meer nodig. Toch gaat de afschuwelijke praktijk van castreren gewoon door om de exportbelangen niet in gevaar te brengen.
Ademnood en langdurige pijn
Ondanks dat het inmiddels al lang is verboden om varkens zonder verdoving en zonder pijnstilling te castreren, is daarmee het dierenleed niet verdwenen. In Nederland worden biggen voor castratie verdoofd met CO2-gas. Deze methode is erg dieronvriendelijk: inademen van het gas doet pijn aan de luchtwegen en veroorzaakt direct ademnood. De biggen krijgen het gevoel te stikken en raken daardoor in paniek tijdens de verdoving. Ook de pijnbestrijding na castratie laat te wensen over. Veel varkenshouders vinden het gebruik van pijnstillers onpraktisch én onnodig, ze geven die vaak niet standaard en niet op tijd. Dat is uitermate wreed, want castratie veroorzaakt wel degelijk langdurige pijn.
Tijd voor een minister van Dierenwelzijn
Het welzijn van varkens in de vleesindustrie valt onder de verantwoordelijk van de minister van Landbouw. Die doet al jaren loze beloftes om een einde te maken aan de horrorpraktijk van castratie. Maar echt ingrijpen, ho maar. De belangen van de export gaan altijd boven de belangen van biggetjes.
Dit mag zo niet langer doorgaan, het is tijd voor verandering! Varkens in Nood pleit voor een onafhankelijke minister van Dierenwelzijn. Die heeft geen last van tegenstrijdige belangen en kan écht opkomen voor de varkens. Dan kan er eindelijk een einde komen aan onnodige ingrepen als castratie.
Kom jij ook op voor de biggetjes? Teken de petitie voor een minister van Dierenwelzijn!
Sanne Roelofs
Als bioloog voerde ik vijf jaar lang wetenschappelijk onderzoek uit naar het gedrag en welzijn van varkens in de intensieve varkenshouderij. Dit werk bracht me oog in oog met het dierenleed dat zich op varkensbedrijven afspeelt. Varkens worden behandeld als producten en niet als de slimme, nieuwsgierige levende wezens die ze zijn. Dit wil ik veranderen. Bij Varkens in Nood zet ik me daarom in voor de miljoenen varkens in de Nederlandse vleesindustrie.