Blog 35: Welkom thuis

Ik ben geen vakantieganger, laat staan een vakantieregelaar. Toch ga ik in principe elk jaar even weg. Dit jaar heb ik tegen mijn natuur in al in februari geboekt. Meer voor de lol vooraf van mijn dochtertje. Samen na het boeken lekker fantaseren en plannen maken. Eind juli zou de reis dit jaar naar Marokko gaan. Naast fantaseren, ook op tijd veel regelen: wie komt er in huis; wie verzorgt de paarden; wie doet de varkens; wie de honden…? Altijd lukt dat weer, ook dit jaar. Vijf personen stonden gereed tijdens onze achtdaagse trip.

Als boerin heb ik een blunder begaan die mij letterlijk en figuurlijk duur is komen te staan. Zo’n financiële term klinkt niet echt gepast, maar is deels de waarheid. Ik liep geen maanden van te voren met mijn hoofd in vakantiewolken, dus liet ik de zeugen Yen-Do en Jade gewoon insemineren toen zij in april berig werden. Geen moment gedacht dat ik eind juli op vakantie was tijdens het werpen van de twee.

Pas begin juli ontdekte ik dat zij beiden moesten werpen terwijl ik ver weg zou zijn. Ik heb de oppassers zo goed als het kon voorbereid en geïnstrueerd over varkensbevallingen: wat wel of niet te doen tijdens dit proces. De dag dat ik mijn koffers pakte, heb ik de twee zeugen alvast in een kraamhok gedaan. Welgeteld vijf dagen voordat zij waren uitgerekend. Normaal doe ik dat een dag van te voren, maar ik wilde de ‘oppassers’ niet onnodig belasten en hen dingen laten doen die niet altijd makkelijk zijn. Zeugen laten zich niet zo gauw iets zeggen, laat staan opsluiten door vreemden.

Trots laten de thuisblijvers twee tomen met biggen zien. Alles is prima verlopen. Zowel Yen-Do als Jade hebben probleemloos geworpen. Alleen wierpen zij wel enkele dagen later dan ze waren uitgerekend. Dat gebeurt eigenlijk nooit. Ik ben blij dat ik weer thuis ben en geniet van de 22 nieuwe leventjes. De volgende dag vind ik toch de biggen van Jade te onrustig en mager aandoen. Lijkt wel of zij melk tekort komen, ook Yen-Do’s biggen zijn niet erg kwiek. Zieke zeugen? Veearts erbij. Jade is echt heel erg ziek: uierontsteking. Nog nooit gehad bij een zeug. De veearts meent dat stress de oorzaak is: warm weer, te laat werpen en andere mensen erbij. De veterinair merkt als grapje op: ‘Als boerin kun je eigenlijk niet op vakantie…’. Jade wordt zieker en zieker en het uier geeft het op. Ze ontsnapt ternauwernood aan de dood. Veearts kwam 5 keer in een weekend. Ze overleeft het, maar de melkproductie is gestopt. Het uier is voorgoed onbruikbaar en dus haar functie als fokzeug is voorbij. Yen-Do heeft meer geluk, die knapt na een antibioticakuur helemaal op.

Van de twaalf biggen van Jade leven er nog negen. Ze krijgen zes keer per dag kunstmelk van mij in een grote drinkbak. Ik ben blij dat ze het goed doen en ga ervan uit dat zij gewoon overleven. Het is natuurlijk heel jammer om als big moederloos op te groeien, toch is het negental vrolijk en grappig. Veel werk voor mij, maar dat is het minste dat ik terug kan doen. Het spijt me Jade.

Diana Saaman
Natuurlijke varkenshouderij Frank en Frij