De nieuwe imagocampagne van de intensieve varkenshouderij heet ‘Gouden krulverkiezing’; wat is het beste varkensbedrijf van Nederland? Eind oktober 2013 vindt de ontknoping plaats. Voor mij is de ontknoping nu al. Als communicatieprofessional en als mens raakt deze titel mij. Raken in die zin dat ik mij niet alleen misleidt voelt, maar het gaat dieper. Laat ik eerst als mens reageren. Als er ergens nergens een varken met een krul is te vinden, is het in de intensieve varkenshouderij. Laat staan dat die van goud zou zijn. Ik vind het al verwerpelijk om varkens van hun functionele en prachtige staartje te ontdoen. Maar om vervolgens die niet bestaande staart te gebruiken voor een titel van een imagocampagne….dat gaat mij echt te ver. Het klinkt misschien overdreven, maar die varkens zijn dubbel gecoupeerd. Eerst van hun staart en nu nog van het beetje waardigheid dat ze nog hadden.
Een wet in de communicatie is dat de identiteit en het imago van een organisatie, of in dit geval een sector, overeen moeten komen wil een campagne echt zoden aan de dijk zetten. Echt goed doen en niet alleen suggereren dat je het goed doet. Met andere woorden be good en tell it.
De intensieve varkenshouderij slaat in haar zoveelste imagocampagne de plank weer mis. Dat is misschien niet de goede uitdrukking, want een plank mis slaan, daar schuilt iets onschuldigs in. Zo van, oh is dat zo? En natuurlijk weet het team en de lobby achter de intensieve varkenshouderij mieters goed hoe ze een imagocampagne moeten opzetten. Ze hopen alleen dat wij die marketingwetten niet kennen. Hun truc is om alleen het accent op ‘tell it’ te leggen. Ze zijn zich zeer bewust dat als ze werkelijk laten zien hoe de varkens gehuisvest zijn, ze het criteria ‘be good’ niet halen. Vandaar deze jokcampagne. De zoveelste.
Ik de website opgezocht waar de niets vermoedende burger een stem kan uitbrengen. Drie genomineerde bio industrie bedrijven. Het overgrote deel aan beeldmateriaal is van zonnepanelen op schuurdaken; het boerengezin in zondagse kleding en een duurzaamheidplaatje waarin afval tot voer wordt gerecycled. Nergens een krul te bekennen. Eén bedrijf toont op foto’s zeugen in groepshuisvesting op stro. Dat viel mee, maar hoe de biggen na het zogen worden gehouden wordt de sitelezer niet getoond.
Geen krul te bekennen. Wel mooie verhalen. Mooie kluitjes voor het riet. Ik ben niet meer goedgelovig, nee deze site overtuigt mij niet. Ik breng mijn stem niet uit. Ik laat mijn stem horen. Of beter gezegd, ik laat mijn stem zien: stop met misbruik van de varkens. En van zijn krul.
Diana Saaman
Natuurlijke varkenshouderij Frank en Frij