Varkens zijn zindelijke dieren!
Wist je dat varkens zindelijk zijn? Als ze in de natuur hun behoefte doen, zoeken ze een plek die minstens vijftien meter van hun eet- of rustplek verwijderd ligt. Ze komen terug met schone billen, want hun uitwerpselen zijn stevig. In de natuur zijn biggen binnen een week zindelijk!
Altijd besmeurd met poep
Wat moet het voor deze propere dieren betekenen om altijd besmeurd met poep te zijn? Toch is dat de realiteit van veel varkens in de varkenshouderij. Ze hebben bijna altijd diarree, soms waterdun, en lopen rond met vieze achterwerken. In de kraamstal is de situatie helemaal extreem: de zeug zit vast in een kraambox. Ze moet haar drek laten lopen op de plek waar ze staat en ligt; ze kan zich niet eens omdraaien! Haar biggen komen vaak al bij hun geboorte in aanraking met de mest van hun moeder.
Geboortediarree
En daar begint de ellende: in die mest zitten bacteriën. Biggen hebben nog weinig weerstand. Ze moeten zien dat ze als de donder biest naar binnen krijgen: de eerste moedermelk, die zo rijk is aan antistoffen. Maar de tomen zijn groot, en de biggen zwak en met té veel. De allerzwaksten vallen af bij de competitie om de tepels. Door het tekort aan antistoffen, én doordat hun darmen schade oplopen door te weinig drinken, zijn ze vatbaar voor de bacteriën uit de mest van hun moeder. Het gevolg is diarree. Veel biggen overleven de geboortediarree niet.
Speendiarree
Degenen die het wel overleven, komen bij de volgende horde: speendiarree. Een varkensmoeder in de varkensindustrie krijgt niet de kans om haar biggen geleidelijk te spenen als de tijd daar rijp voor is. Op de leeftijd van gemiddeld 25 dagen worden de kleinen abrupt bij haar weggehaald. Verdwaasd scharrelen ze rond in hun nieuwe omgeving. Het duurt soms wel 15 uur voor ze doorhebben waar ze water en voedsel kunnen vinden! Dit plotselinge vasten leidt tot darmschade, met diarree tot gevolg. Door de plotselinge en te vroege overgang van melk naar vast voedsel raakt hun jonge darmstelsel overbelast. Ook dat leidt tot diarree.
Tot slot: diarree door slecht voer
Varkens hebben voeding nodig met veel vezels, zoals stro, gras of hooi. Maar daar groeien ze niet snel genoeg van. Daarom zit hun voer vooral vol met makkelijk verteerbare koolhydraten, waar ze vaak dunne mest van krijgen. Diarree dus. Omdat ze hard moeten groeien, is het voer dat ze krijgen zó energierijk dat hun darmen het nauwelijks aankunnen. Dit, in combinatie met het gebrek aan vezels, maakt hun darmen extreem gevoelig voor alle mogelijke virussen en bacteriën. Het gevolg is diarree – niet zelden met dodelijke afloop.
Als er één ding zeker is in de varkenshouderij, is het wel diarree. Een varkensleven lang.
Varkens die buiten leven en veel vezels eten, zoals vijfsterrenvarkens, hebben wél mooie stevige mest!
Ben jij ook ziek van de intensieve veehouderij? Teken dan onze petitie voor zorg voor zieke dieren.
Frederieke Schouten
Als veearts werkte ik 7 jaar lang tussen de varkens in de intensieve veehouderij. Ik werd daar dagelijks geconfronteerd met misstanden en schrijnend dierenleed. Toen ik inzag dat ik als veearts te weinig kon doen voor de varkens maakte ik de overstap naar Varkens in Nood. Nu ben ik directeur van dierenrechtenorganisaties Varkens in Nood en Dier&Recht en probeer ik als actievoerder het welzijn van miljoenen varkens in Nederland te verbeteren.