Veel zeugen in de varkenshouderij zijn kreupel. Op sommige zeugenbedrijven zelfs meer dan de helft van de dieren! Een kreupele zeug heeft veel pijn en kan zich slecht voortbewegen. Vaak kan ze één of meer poten niet meer goed gebruiken.
Dat zoveel zeugen kreupel zijn, heeft alles te maken met de manier waarop ze worden gehouden. Laten we eens kijken naar de oorzaken.
Leven op een ongeschikte ondergrond
Helaas hebben de meeste zeugen geen natuurlijke grond onder hun pootjes: geen zand, gras, hooi of aarde, afgewisseld met steen of gedroogde modder zodat hun eelt kan afslijten. Nee, ze leven meestal op harde, gladde, natte vloeren van beton of (al dan niet geplastificeerd) metaal. Daardoor krijgen ze aandoeningen aan hun poten en klauwen – bijvoorbeeld slijmbeursontstekingen, gewrichtsontstekingen en klauwscheuren. En zo worden ze kreupel.
Te weinig beweging
Bij weinig bewegen, worden de klachten erger. En reken maar dat een zeug weinig beweegt. Met name als ze in de kraam- of inseminatiekooi zit – al met al zo’n tachtig dagen per jaar – wordt ze letterlijk stilgelegd. Ze kan dan niet lopen, en zich zelfs niet omdraaien. Van sta naar lig, en omgekeerd – meer mogelijkheden zijn er niet. En daar gaat ze beslist geen work-out van maken, want de kooi is nauw en de vloer is vaak glad. Het bewegen gaat moeizaam, en haar huid schuurt langs de metalen constructie.
Te veel lichaamsgewicht
Ook haar hoge gewicht werkt kreupelheid in de hand. Met zo weinig bewegingsmogelijkheden is het niet makkelijk om slank te blijven. En haar genetisch materiaal helpt ook al niet. Haar erfelijke aanleg heeft alles te maken met het doel waarmee ze is gefokt: veel dikke biggen krijgen die héél snel groeien.
Het fokbeleid
Het is de bedoeling dat varkens in de varkenshouderij zo snel mogelijk groeien. Daarom bevat hun voer veel makkelijk verteerbare koolhydraten en maar weinig vezels. De dieren worden extreem zwaar. Hun skelet en gewrichten kunnen de snelle groei en het hoge gewicht niet aan. Gevolg: versleten gewrichten en botbreuken. Kreupelheid dus.
Het leed... en de oplossing
Kreupele dieren hebben vaak veel pijn. Doordat ze zich niet goed kunnen voortbewegen, kunnen ze zich niet handhaven in de groep. Als ze niet worden afgezonderd, is hun leed enorm.
In de wet is vastgelegd dat zieke dieren verzorgd, en zo nodig afgezonderd moeten worden.
In de praktijk van de varkenshouderij wordt het probleem op een andere manier opgelost: kreupele zeugen gaan naar het slachthuis. Vijftigduizend zeugen per jaar worden op deze manier van hun kreupelheid verlost...
Ben jij ook ziek van de intensieve veehouderij? Teken dan onze petitie voor zorg voor zieke dieren.
Frederieke Schouten
Als veearts werkte ik 7 jaar lang tussen de varkens in de intensieve veehouderij. Ik werd daar dagelijks geconfronteerd met misstanden en schrijnend dierenleed. Toen ik inzag dat ik als veearts te weinig kon doen voor de varkens maakte ik de overstap naar Varkens in Nood. Nu ben ik directeur van dierenrechtenorganisaties Varkens in Nood en Dier&Recht en probeer ik als actievoerder het welzijn van miljoenen varkens in Nederland te verbeteren.