1 tot 5 procent van de Nederlandse zeugen krijgt pijnlijke doorligwonden op de schouder, vaak tot op het bot. Deze wonden zijn het gevolg van de harde vloeren in de kraambox. Het is wettelijk verboden dat varkens gewond raken door hun omgeving, maar er wordt niet gehandhaafd.
Zeugen zitten 80 dagen per jaar vast in een kraambox. Doordat de zeugen in de kooi opgesloten staan, kunnen ze moeilijk gaan liggen en opstaan. Ze liggen op een harde, kale vloer. Hierdoor krijgt 1 tot 5 procent van de zeugen (10.000 tot 50.000 dieren per jaar) last van doorligplekken op de schouders: pijnlijke plekken waar de huid door langdurige druk afgestorven is, soms tot op het bot.
Bij mensen is bekend dat doorligplekken erg pijnlijk zijn en ook in het herstelproces nog lange tijd brandende pijnen veroorzaken. Onderzoek bij zeugen laat zien dat zeugen met schouderzweren minder gaan liggen, hun biggen minder laten drinken (omdat de zijligging pijnlijk is), en onrustiger zijn. De onderzoekers concluderen dat de zweren voor de zeugen pijnlijk zijn en veel ongemak veroorzaken.
Een zacht ligbed zou de problemen kunnen voorkomen. Helaas zijn zeugenmatten of een dik strobed een zeldzaamheid in de varkenshouderij.
In Denemarken, waar tien jaar geleden 10 tot 20 procent van de zeugen doorligplekken had, wordt tegenwoordig aangifte gedaan bij de politie als een zeug in het slachthuis aankomt met een ernstige doorligplek. Dat heeft geleid tot meer aandacht voor een zachter ligbed bij beginnende doorligplekken, en het gebruik van schouderkussens voor zeugen. Dit helpt goed om deze wonden te voorkomen. Wij vinden dat de Nederlandse overheid ook in Nederland hard moet optreden tegen bedrijven waar doorligwonden bij zeugen worden aangetroffen.
Vind jij dat ook? Teken dan onze petitie voor betere zorg voor zieke varkens!
Frederieke Schouten
Als veearts werkte ik 7 jaar lang tussen de varkens in de intensieve veehouderij. Ik werd daar dagelijks geconfronteerd met misstanden en schrijnend dierenleed. Toen ik inzag dat ik als veearts te weinig kon doen voor de varkens maakte ik de overstap naar Varkens in Nood. Nu ben ik directeur van dierenrechtenorganisaties Varkens in Nood en Dier&Recht en probeer ik als actievoerder het welzijn van miljoenen varkens in Nederland te verbeteren.