Zondag met Lubach besteedde afgelopen weekend aandacht aan de manier waarop dagelijks 1,7 miljoen dieren geslacht worden. De vele geschokte reacties laten zien dat er bij het grote publiek nog veel onbekend is over hoe het er in Nederlandse slachthuizen aan toe gaat.
Van dier tot product
Het is goed dat Lubach miljoenen mensen mee heeft laten kijken naar de manier waarop dieren worden geslacht in Nederland. De industriële wijze waarop jaarlijks een half miljard dieren worden geslacht, blijft voor het grote publiek een blinde vlek tussen de boerderij en het bord.
Een van de pijnlijkste onderdelen van de uitzending waren de beelden die bewust niet in de vertoonde bedrijfsfilm van VION, de grootste slachter van Nederland, te zien waren. De doodstrijd van varkens die door CO2-bedwelming werden voorbereid op de slacht, maakte duidelijk dat er niet zoiets bestaat als een diervriendelijke slacht. Dieren zijn in de slachthuizen niets meer dan producten die zo snel en effectief mogelijk verwerkt dienen te worden tot vleesproduct.
Verbod op CO2
Varkens in Nood pleit al jaren voor een verbod op CO2-bedwelming en verplicht cameratoezicht in slachthuizen om onnodig dierenleed te voorkomen. Samen met enkele organisaties uit de Dierencoalitie en de Eurogroup for Animals sturen wij vandaag een brandbrief naar landbouwminister Schouten waarin we pleiten voor een Europees verbod op CO2- bedwelming van varkens voor de slacht.
Het is onacceptabel dat productiedieren aan het einde van hun treurige bestaan ook nog eens op gruwelijke wijze om het leven worden gebracht in slecht functionerende slachthuizen. Vele studies wijzen uit dat het inademen van hoge concentraties CO2 veel pijn en blinde paniek veroorzaakt.
Daarmee is CO2-bedwelming feitelijk in strijd met de wet. EU verordening 1099/2009, artikel 3.1 zegt namelijk: "Bij het doden van dieren en daarmee verband houdende activiteiten wordt ervoor gezorgd dat de dieren elke vermijdbare vorm van pijn, spanning of lijden wordt bespaard." Daarom moeten slachthuizen zo snel mogelijk overstappen naar een alternatief voor deze wrede en onbetrouwbare slachtmethode, zowel op nationaal als Europees niveau.
Alternatieven
Een alternatief kan elektrische bedwelming zijn. Mits correct uitgevoerd, verliest het dier hierbij direct het bewustzijn. Vaak is het slachtproces echter overhaast en is de apparatuur niet goed afgesteld of schoongemaakt, waardoor het regelmatig misgaat. Elektrische bedwelming vraagt om zeer deskundig personeel. Hier is binnen de slachterijen te vaak geen sprake van.
Verplicht cameratoezicht
De uitzending van Zondag met Lubach zet eveneens goed uiteen dat de NVWA duidelijk niet in staat is om daadwerkelijk iets te doen aan de structurele wantoestanden waarmee de toezichthouder volgens meerdere schokkende onderzoeken al jaren kampt. Uit gesprekken met werknemers van slachthuizen die wij voeren blijkt dat veel voorvallen bewust niet worden gerapporteerd. Het is zo goed als zeker dat er ook in Nederlandse slachthuizen dagelijks akelige incidenten plaatsvinden.
Varkens in Nood pleit daarom ook al jaren voor verplicht cameratoezicht in slachthuizen. Voormalig staatssecretaris Van Dam maakte al eens afspraken met enkele grote slachthuizen over vrijwillig cameratoezicht. Maar dit vrijwillige toezicht is helaas nooit gerealiseerd. Verandering, zo blijkt keer op keer, zal niet uit de sector zelf komen.
Varkens in Nood is opgericht tijdens de uitbraak van varkenspest. De beelden van duizenden varkens die met grijpers richting de vernietiging werden gebracht, waren voor veel mensen een keerpunt. Wij hopen dat de beelden van varkens in doodsnood in het slachthuis van VION ook een moment van verandering kan zijn. Laten we de 500 miljoen dieren die we jaarlijks in Nederland slachten tijdens hun laatste momenten beter beschermen.
Wil jij iets doen voor de varkens? Doneer dan jutezakken deze sinterklaasperiode. Met jouw hulp kunnen we zoveel mogelijk zeugen voorzien van een nestje.
Frederieke Schouten
Als veearts werkte ik 7 jaar lang tussen de varkens in de intensieve veehouderij. Ik werd daar dagelijks geconfronteerd met misstanden en schrijnend dierenleed. Toen ik inzag dat ik als veearts te weinig kon doen voor de varkens maakte ik de overstap naar Varkens in Nood. Nu ben ik directeur van dierenrechtenorganisaties Varkens in Nood en Dier&Recht en probeer ik als actievoerder het welzijn van miljoenen varkens in Nederland te verbeteren.