Ik heb het te pakken. Pfff. Eerst twijfels. Zal ik wel gaan kijken? Zal ik niet gaan kijken? Wat als ze niet scoren? Ik ben gaan kijken. Het was een schot. Een schot in de roos. Ja, ik heb oranjekoorts. En nee, het is niet van het voetbal, alhoewel ik daar ook van heb genoten vrijdagavond tegen Spanje hoor.
Ik heb oranjekoorts. Ze zijn oranje van kleur. Ze zijn een prachtig, jong duo. Twee zussen die ik heb aangekocht en opgehaald van de fokker inmiddels. De twee zussen lopen nu bij mij. Een aanwinst voor mijn varkensbedrijfje. Ik heb twee (potentiele) fokzeugjes van het ras Tamworth gekocht. Het was liefde op het eerste gezicht: tamme, lange varkens en bovendien van een ras dat zeldzaam is in Nederland. De Tamworth komt uit Engeland. Er zijn ongeveer tien zeugen en twee beren in Nederland. Een liefhebber haalde ze van overzee. Eigenlijk ben ik best trots dat ik een koppeltje heb rondscharrelen. De ene heb ik Lotus genoemd over de andere naam zit ik nog te dubben…
Nederland spant de kroon in Europa als het gaat om het aantal varkens dat gehouden word in relatie tot de beschikbare grond, vandaar het woord intensieve veehouderij. Nederland spant nog een kroon: in verhouding hebben wij het minst aantal rassen van varkens in Europa. Er is alleen maar gefokt om een varken te krijgen met zo mager mogelijk vlees; dat zo snel mogelijk groeit en geboren worden uit zeugen die zoveel mogelijk biggen werpen. (Vandaar dat die zeugen gemiddeld maar drie worpen meegaan…). Het resultaat is een saai, eenzijdig gefokt fabrieksvarken: een wittig, haarloos dier, dat er even kleurloos uitziet als haar leven verloopt. Dit klinkt scherp, maar is realiteit.
Als ik die opsomming leest, krijg ik bijna het gevoel geen Nederlandse te zijn. Naast een kleurrijk leven, hebben mijn varkens een kleurrijke afkomst. Ik vind het prachtig om aparte, zeldzame rassen te hebben. Bovendien bezitten die op het eind van de rit smaakvol en authentiek lekker vlees.
De Tamworth is zeer welkom hier, een uitdaging om een vreemd, nieuw ras op te nemen in mijn varkensstapel. De komende weken lopen ze nog apart van de groep. Ze zijn pas 14 weken oud en kunnen rustig wennen aan hun omgeving en de andere zeugen. Het zal nog zeker een half jaar duren eer zij gedekt gaan worden. Tegen die tijd is iedereen hier het WK allang weer vergeten en is de oranjekoorts gezakt. Deze twee blijven oranje! Goal!
Diana Saaman
Natuurlijke varkenshouderij Frank en Frij