Onze sinterklaasactie is in volle gang. En het loopt goed! Heel veel dank aan alle lieve deelnemers die nu al via onze crowdfunding zeugen en biggen hebben voorzien van jutezakken om een nestje mee te maken. Meedoen kan nog tot en met 6 december!
Naast veel enthousiaste reacties en donaties, kregen we ook een aantal goede vragen. Daarom behandelden we de afgelopen week een aantal goede vragen, zoals de vraag of dit geen druppel op een gloeiende plaat is, en of de jutezakken wel bij gemotiveerde boeren terechtkomen. Vandaag behandelen we de vraag wat varkens precies met de jutezakken doen.
Hoe ziet dat er dan uit in de stal?
Op het plaatje van onze actie ziet het er gezellig uit met die jutezak, bedrukt met een Sinterklaasplaatje. Zo ziet het er in de stal niet helemaal uit. Want varkens kauwen op de zakken, en omdat verf natuurlijk niet gezond voor ze is, mogen de doeken niet bedrukt zijn. Het zijn dus langwerpige, ongeverfde, schone doeken (geen zakken) die lang genoeg moeten zijn om tot de vloer te reiken, zodat de zeug er een beetje mee kan wroeten.
Wat doen de varkens met de jutezakken?
Met een montagebeugel wordt de doek dicht bij de zeug bevestigd. Dat gebeurt één of twee dagen voor de bevalling. Ongeveer 24 uur voor de bevalling start de zeug met haar nestelgedrag. Sommige zeugen scheuren de doeken in stukjes, meestal wordt er vooral mee gewroet en op gekauwd. Na afloop van de bevalling legt de boer de doek op de plek onder een warmtelamp waar de biggen gaan liggen. Ze liggen graag op de doek of erbij in de buurt, omdat de doek nu naar hun moeder ruikt.
Klein, maar concreet verschil!
Kortom, de juten doek helpt zeugen en biggen in hun huidige situatie in de intensieve varkenshouderij. Een beetje. Liever zagen we geen varkens meer opgesloten in stallen, en daar strijden we het hele jaar ook voor, maar de intensieve veehouderij verandert maar langzaam. Dat alle dieren binnenkort vrij zullen zijn, is nu nog een utopie. Rond Sinterklaas zijn wij daarom blij dat we samen met jullie een klein, concreet verschil kunnen maken voor de dieren.
Frederieke Schouten
Als veearts werkte ik 7 jaar lang tussen de varkens in de intensieve veehouderij. Ik werd daar dagelijks geconfronteerd met misstanden en schrijnend dierenleed. Toen ik inzag dat ik als veearts te weinig kon doen voor de varkens maakte ik de overstap naar Varkens in Nood. Nu ben ik directeur van dierenrechtenorganisaties Varkens in Nood en Dier&Recht en probeer ik als actievoerder het welzijn van miljoenen varkens in Nederland te verbeteren.