In Nederlandse slachthuizen worden nog steeds grove fouten gemaakt bij het bedwelmen en doden van de dieren. Het dierenleed speelt zich allemaal af in aanwezigheid van inspecteurs van de overheid en camera’s die de slachthuizen zelf ophangen. Het is duidelijk: dit toezicht beschermt de varkens niet tegen overtredingen.
Levend in de hals gestoken
De door Varkens in Nood opgevraagde rapporten van de inspectiedienst NVWA liegen er niet om: overtredingen in slachthuizen zijn geen incidenten, maar komen regelmatig voor. Het gaat het vaakst mis bij het zogenaamde bedwelmen van de varkens. Volgens de Nederlandse wet mogen varkens niet bij bewustzijn zijn als ze worden gedood. Hiermee blijft ze de pijn van het slachten bespaard. Maar dit is lang niet altijd het geval. In de rapporten schrijven inspecteurs over varkens die het uitschreeuwen van de pijn als ze in hun hals gestoken worden.
Levend in de broeibak
Direct na de slacht wordt ieder varken ondergedompeld in een bak met gloeiendheet water. Het is dus van het grootste belang dat de varkens dan niet meer in leven zijn. Een rapport beschrijft het afschuwelijke lot van een varken dat levend ondergedompeld wordt. Zodra zijn neus contact maakt met het hete water, probeert het dier zich wanhopig op te richten. De NVWA-inspecteur schrijft: “Naarmate het varken met de kop verder in het hete water zakte werden de bewegingen van het hele lichaam heftiger.” Uiteindelijk verdrinkt het varken voor de ogen van de inspecteur. Een onnodig wrede manier om te sterven.
Toezicht faalt
Veel overtredingen blijven onopgemerkt. De wantoestanden in Gosschalk speelden zich immers ook af in aanwezigheid van inspecteurs en camera’s. De rapporten van de NVWA zijn het topje van de ijsberg. Het is schandalig dat slachthuizen zich schuldig blijven maken aan deze overtredingen. De varkens verdienen beter en dat begint bij strenger toezicht.
Wil jij ook een einde aan de vele misstanden en overtredingen in slachthuizen? Teken nu de petitie voor verplicht én onafhankelijk cameratoezicht!
Sanne Roelofs
Als bioloog voerde ik vijf jaar lang wetenschappelijk onderzoek uit naar het gedrag en welzijn van varkens in de intensieve varkenshouderij. Dit werk bracht me oog in oog met het dierenleed dat zich op varkensbedrijven afspeelt. Varkens worden behandeld als producten en niet als de slimme, nieuwsgierige levende wezens die ze zijn. Dit wil ik veranderen. Bij Varkens in Nood zet ik me daarom in voor de miljoenen varkens in de Nederlandse vleesindustrie.