Varkensboer
Foto's: Varkens in Nood/Sabine Grootendorst
In de beboste heuvels bij Maastricht ligt landgoed Heerdeberg. Coenraad en Sanne werken hard op hun familielandgoed en in het restaurant dat erbij hoort. Ze houden hun eigen varkens: bonte bentheimers, een oeroud ras dat goed tegen de kou kan. Ze hebben twee zeugen en één beer. Gemiddeld zijn er zo’n dertig varkens.
De varkens leven ’s zomers in het bos en ’s winters in de weide. Een stal hebben ze niet: bomen, struiken, kreupelhout en een afdak bieden genoeg beschutting. Als het erg koud is, wordt er voor de biggen iets extra’s geregeld. De dieren leven behoorlijk zelfstandig, en zijn (met uitzondering van de zeugen) niet op mensen gericht. Maar dat betekent niet dat ze bang zijn; ze zijn zelfs heel nieuwsgierig!
Ze worden gevoerd met producten van het landgoed zelf (zoals gerst, mais en koolblad), snijafval van het restaurant, en fruit dat van de fruitbomen valt. Zo scharrelen ze hun kostje deels zelf bij elkaar.
De biggen worden pas bij hun moeder weggehaald als te zien is dat de moeder daaraan toe is, bijvoorbeeld als ze vermagert. Op de leeftijd van anderhalf à twee jaar worden de varkens geslacht. Dat gebeurt in een kleinschalige slachterij op dertig minuten rijden van het landgoed. De dieren worden daar in alle vroegte (om vijf uur ’s morgens) heen gebracht, als het nog rustig, donker en koel is. Het vlees wordt verwerkt op het landgoed.