In de vee-industrie leven miljoenen dieren op betonnen roosters boven diepe mestputten. Doordat hun mest en urine zich in de mestput met elkaar vermengen, ontstaan er mestgassen zoals ammoniak en methaan. Deze gassen veroorzaken niet alleen ernstige gezondheidsproblemen voor dieren en mensen, ze zijn ook nog eens brandgevaarlijk en explosief.
Eén vonkje zet stal in lichterlaaie
Uit onderzoek van Wakker Dier blijkt dat er in twaalf jaar tijd bijna twee miljoen dodelijke slachtoffers zijn gevallen bij stalbranden. In de evaluatie van het Actieplan brandveilige veestallen worden ‘brandgevaarlijke werkzaamheden’ (zoals lassen en slijpen), al dan niet in combinatie met diepe mestputten, aangewezen als één van de hoofdoorzaken van stalbranden.
Met zoveel sterk ontvlambare gassen in een stal, is één vonkje al voldoende om een stal in lichterlaaie te zetten. Doordat verschillende stallen van een bedrijf vaak via de mestputten met elkaar in verbinding staan, kan een brand zich bovendien razendsnel verspreiden.
Explosies door emissiearme vloeren
In de veesector zijn ‘emissiearme vloeren’ in opkomst: mestkelders waaruit het gas niet kan ontsnappen. Vanuit de overheid worden de emissiearme vloeren gestimuleerd, maar experts zijn kritisch. Als het gas nergens heen kan, hoopt het zich op onder de vloeren. Het gevolg: een verhoogd risico op explosies.
Zo kwamen in februari 2019 twintig koeien om het leven na een explosie van mestgassen die zich onder de vloer van hun stal hadden opgehoopt.
Geef dieren een veilige stal!
Het is van de zotte dat dieren moeten leven boven putten met giftige, explosieve mestgassen. Terwijl de oplossing allang bekend is: stalsystemen waarbij mest en urine niet in dezelfde put vallen, zodat er veel minder mestgassen ontstaan.
Vind jij ook dat dieren recht hebben op een gezonde en veilige leefomgeving? Teken de petitie!
Frederieke Schouten
Als veearts werkte ik 7 jaar lang tussen de varkens in de intensieve veehouderij. Ik werd daar dagelijks geconfronteerd met misstanden en schrijnend dierenleed. Toen ik inzag dat ik als veearts te weinig kon doen voor de varkens maakte ik de overstap naar Varkens in Nood. Nu ben ik directeur van dierenrechtenorganisaties Varkens in Nood en Dier&Recht en probeer ik als actievoerder het welzijn van miljoenen varkens in Nederland te verbeteren.