In de vee-industrie leven miljoenen dieren op betonnen roosters boven diepe mestputten. De bijtende gassen in deze mestputten tasten de vloeren aan, waardoor deze regelmatig instorten. Onderzoek van Varkens in Nood toont aan dat de brandweer vorig jaar bijna vijf keer per week moest uitrukken voor ‘dieren in de put’. Hoe kan het dat dit soort incidenten zo vaak voorkomt, waarom is er geen instantie die ingrijpt?
Instortingsgevaar
Stalvloeren en mestputten zijn van beton, en beton is gevoelig voor corrosie. De chemische stoffen uit mest (maar ook de zure bestanddelen in voer) tasten het beton aan. De betonnen roostervloeren en de steunbalken eroderen langzaam tot de balken bezwijken onder het gewicht van de dieren.
Het dierenleed is groot: dieren verdrinken in hun eigen mest of stikken in de giftige dampen. Dit is al jaren bekend, maar toch is het niet verplicht om regelmatig de bouwkundige staat van stallen te controleren. Absurd natuurlijk.
Landelijke wet- en regelgeving: wie is verantwoordelijk?
Alle gebouwen in Nederland, ook gebouwen waarin dieren worden gehouden, zijn onderworpen aan wet- en regelgeving. Eigenaren van veestallen zijn verantwoordelijk voor hun dieren. Een stal mag geen gevaar opleveren voor de gezondheid en veiligheid van de dieren die erin worden gehouden.
Ook moeten boeren er voor zorgen dat hun gebouwen in een goede en brandveilige staat verkeren. Maar niet iedereen houdt zich daar aan.
De controle op boerenbedrijven schiet tekort
Er zijn actieplannen die aangeven dat omgevingsdiensten - zoals brandweer en politie - behoren te controleren of agrarische bedrijven zich houden aan de regels van de overheid. In de praktijk blijkt echter dat controle op brandveiligheid geen onderdeel uitmaakt van hun reguliere bezoeken. Bovendien bleek dat omgevingsdiensten een agrarisch bedrijf gemiddeld maar één keer in de 5 tot 10 jaar bezoeken.
Verbeteren handhaving
Brandveiligheid wordt op dit moment voornamelijk gecontroleerd bij de oplevering van een nieuwe stal. Dat is natuurlijk volstrekt ontoereikend, aangezien het risico op brand – net als instortingsgevaar - juist groter is bij oudere, slecht onderhouden stallen.
Het is dan ook duidelijk dat de nationale overheid moet toezien op een scherpere handhaving voor lokale omgevingsdiensten.
Vind jij ook dat dieren recht hebben op een gezonde en veilige leefomgeving? Teken de petitie!
Frederieke Schouten
Als veearts werkte ik 7 jaar lang tussen de varkens in de intensieve veehouderij. Ik werd daar dagelijks geconfronteerd met misstanden en schrijnend dierenleed. Toen ik inzag dat ik als veearts te weinig kon doen voor de varkens maakte ik de overstap naar Varkens in Nood. Nu ben ik directeur van dierenrechtenorganisaties Varkens in Nood en Dier&Recht en probeer ik als actievoerder het welzijn van miljoenen varkens in Nederland te verbeteren.