In Nederland leven varkens nog te vaak in kale hokken zonder enige vorm van afleiding. Dit blijkt uit informatie die Varkens in Nood heeft opgevraagd bij toezichthouder NVWA. Bij een derde van de controles in varkensstallen, voldeed het afleidingsmateriaal niet aan de wettelijke eisen.
Kaal hok is tegen de wet
In de eerste helft van dit jaar hebben inspecteurs van de NVWA bij 62 varkensstallen bezocht om het welzijn van de dieren te beoordelen. Bij 19 van die controles hadden de varkens onvoldoende afleidingsmateriaal. Een bijzonder teleurstellend resultaat, want leven in een kaal hok zonder afleiding veroorzaakt afschuwelijk dierenleed bij varkens. Daarom zijn varkenshouders al sinds 1994 wettelijk verplicht om hun stallen zo in te richten dat varkens kunnen onderzoeken en spelen.
Afleidingsmateriaal geeft beter welzijn
Dag in dag uit leven in een kaal hok met een betonnen vloer drijft een varken tot wanhoop. Door het gebrek aan afleidingsmateriaal gaan varkens uit frustratie in elkaars staarten bijten. Om staartbijten te voorkomen wordt nog steeds van vrijwel ieder biggetje het staartje afgebrand. Deze schijnoplossing is dertig jaar verboden maar wordt nog altijd gedoogd. En dat terwijl er ook een échte oplossing is: varkens die zich niet vervelen in de stal zullen elkaar niet bijten. Een win-winsituatie, want dan stopt de eindeloze verveling en is het ook niet langer nodig om biggetjes te verminken.
Varkens moeten wroeten
Met goed afleidingsmateriaal kunnen varkens hun natuurlijke gedrag uiten. Het materiaal moet aan een aantal eisen voldoen. Het is daarbij van groot belang dat varkens kunnen wroeten en kauwen, omdat ze op deze manier hun omgeving verkennen. Helaas doen varkenshouders dat nog veel te weinig: van de negentien stallen met onvoldoende afleidingsmateriaal waren er zestien waar varkens niet konden wroeten. De oplossing is zo eenvoudig: geef varkens in de stal stro of hooi!
Wil je op de hoogte blijven van onze strijd voor een beter leven voor de varkens? Schrijf je in op de nieuwsbrief.
Sanne Roelofs
Als bioloog voerde ik vijf jaar lang wetenschappelijk onderzoek uit naar het gedrag en welzijn van varkens in de intensieve varkenshouderij. Dit werk bracht me oog in oog met het dierenleed dat zich op varkensbedrijven afspeelt. Varkens worden behandeld als producten en niet als de slimme, nieuwsgierige levende wezens die ze zijn. Dit wil ik veranderen. Bij Varkens in Nood zet ik me daarom in voor de miljoenen varkens in de Nederlandse vleesindustrie.