Alweer is het raak: stalvloeren storten in waardoor de varkens in de onderliggende mestkelder vallen. Soms kan de brandweer ze nog redden, maar vaak overleven de dieren het niet.
Steeds weer een ongeluk
Gisteren was het weer zover: Er moesten meerdere varkens gered worden uit de gierkelder. Eerder deze week stortten varkens door hun vloer in een ranzige, verouderde stal waar wij al vaker de NVWA naar toe stuurden. Eerder dit jaar stierven meerdere varkens nadat er vierendertig in een mestput terechtkwamen.
Dierenleed
Het dierenleed bij een val in de mestput is altijd groot. De dieren storten met hun betonnen vloer naar beneden, dat zorgt voor veel stress en een grote kans op verwondingen. Vervolgens kunnen de dieren verdrinken in de mest en urine of stikken in de giftige gassen. Ook als de dieren op tijd worden gered, is het nog zeer de vraag of ze gezond blijven. Soms zijn ze ernstige gewond of krijgen ze een, waarschijnlijk fatale, longontsteking door het inademen van poep.
Instortgevaar
Hoe kunnen die roostervloeren zo vaak instorten? Beton wordt aangetast door zure bestanddelen uit het voer en chemische stoffen uit de mest. De betonnen roostervloeren en de steunbalken kunnen daardoor eroderen tot de balken een keer bezwijken onder het gewicht van de dieren. Daarnaast speelt ook mee dat in de varkenssector niet veel wordt verdiend en dus zijn veel stallen verouderd. De roosters slijten en niemand die erop let of ze nog echt veilig zijn.
Weg met de mestput
De mestput is hoe dan ook een onding. Ook los van de instortrisico’s is het een schande dat dieren hun hele leven moeten doorbrengen op roosters boven een kelder gevuld met hun eigen uitwerpselen. Het mengsel van poep en urine veroorzaakt ammoniak, een uiterst ongezond gas voor dieren en mensen. De longen van varkens worden door deze gassen zwaar beschadigd.
We kunnen alleen maar concluderen dat het tijd is om voorgoed afscheid te nemen van de mestput onder de stal. Wég ammoniakprobleem. Wég instortgevaar. Laat de dieren toch alsjeblieft op een meer natuurlijke manier leven. Graag ook nog met wat te scharrelen en te wroeten, dat is toch niet teveel gevraagd?
Zet de varkens met alle vier de pootjes op de grond. Wel zo veilig.
Blijf op de hoogte van dit dossier, maar ook van onze andere campagnes via onze nieuwsbrief.
Frederieke Schouten
Als veearts werkte ik 7 jaar lang tussen de varkens in de intensieve veehouderij. Ik werd daar dagelijks geconfronteerd met misstanden en schrijnend dierenleed. Toen ik inzag dat ik als veearts te weinig kon doen voor de varkens maakte ik de overstap naar Varkens in Nood. Nu ben ik directeur van dierenrechtenorganisaties Varkens in Nood en Dier&Recht en probeer ik als actievoerder het welzijn van miljoenen varkens in Nederland te verbeteren.